Energia do życia

Ostatnio bardzo brakuje mi czegoś, ale nie wiedziałam długo tak naprawdę czego mi brakuje. Jestem bardzo senna, depresyjna, smutna, płaczliwa, leniwa. Nie wiedziałam co z tym robić, jakie błędy popełniam, że tak się czuję. Przecież nic takiego się nie stało, moje życie wciąż jest podobne. Po przemyśleniach doszłam do wniosku, że brakuje mi energii do życia właśnie.
Kiedy już to sprecyzowałam, chciałam się dowiedzieć dlaczego i jak.

Poznawanie głębi siebie, w gruncie rzeczy powiedziało mi to co już wiedziałam. Ludzie...
Tak bardzo zraniła mnie moja własna naiwność, że nie mogę wciąż się pozbierać. Wiara w inne osoby i przejechanie się na tym sprawiło, że powrócił mój lęk i chęć zamknięcia się przed światem. Chciałabym tylko leżeć i nie czuć już nic.

Ale przecież tak się nie da, nie chcę aby tak wyglądało moje życie. Nie chcę aby inni byli mną rozczarowani. Mama, że nie jestem wstanie zrobić rzeczy, o które mnie prosi. Mężczyzna, który martwi się moim stanem. Chciałabym aby to się zmieniło, ale boję się dopuścić do siebie ludzi. Boję się wyjść z domu bez myśli, że znowu ktoś mnie wykorzysta, boję się, że znów usłyszę, że jestem naiwna.

Oczywiście wygrywam z tymi uczuciami, potrafię je odgonić.
Mimo to wracają...